“Wat is kunst?”, sprak ik met een collega op het werk. “Iemand is pas kunstenaar als je naast abstract werk, ook een gezicht goed kan weergeven”, antwoordde die. Dat is een manier om naar kunst te kijken. Een wereld waar je deel van uitmaakt als je iets “kan”. Het eerder meditatief schilderen in Vedic art kijkt daar naar in de zin van wat kunst is voor mij.
Bij Vedic art gaat het eerder om een heel eigen invulling aan het creëren geven. Het gaat om vanuit je intuïtie schilderen. Een manier vinden om uit jezelf te schilderen en waarbij je zelf bijdraagt aan je persoonlijke ontwikkeling. Net daarom voelde ik een enorme bevrijding bij Vedic art. Iets moeten is daar niet aanwezig. Het gaat eerder over spelen met kleuren en vormen. Over verkennen wat voor je werkt en wat niet. Over je diep ontspannen, en met het spelen de prikkels van het leven wat uitwissen.
Ervaren dat kunst ook een ingang kan zijn om met de dingen van het leven te leren jongleren. Waar je de vrijheid hebt om ongeremd en zonder enige angst je in je kunst over alles wat er is je uit te spreken.
Het is een spontane, natuurlijke manier van kunst creëren waar je niets speciaal voor moet kunnen. Waar je door diep contact met jezelf te maken en zonder ook maar iets na te streven, tot een verrassend beeld kan komen.
Een beeld dat niet zozeer iedereen moet raken. Waar de vervulling al zit in waar het jou heeft geraakt.
Je kan naar kunst kijken als een manier om te laten zien: dit ben ik diep van binnen, een vrije ziel met oneindig veel mogelijkheden. Daar ben jij dan de getuige van, die het van op de eerste rij mag ontdekken…
